Archive for October 2019

The Right Reverend Crow Sings New American Folk and Blues. Niets meer, niets minder. Nathan Bell noemt dit nieuwe schijfje een EP, wellicht omdat het slechts acht nummers bevat. Het album doet minder urgent aan dan een gebruikelijke Nathan Bell-plaat. Hij neemt ons in deze songs mee, geheel vrijblijvend, en voor een dollar per song,…

Tim Grimm, ik kan mij niet voorstellen dat hij nog een verder introductie nodig heeft. Twintig jaar geleden debuteerde hij met zijn album Heart Land en sindsdien bouwde hij aan een carrière als singer songwriter. Zijn leven als muzikant beperkte zich niet tot Indiana, waar hij woonachtig is, of Nederland. Verschillende albums verschenen over de…

Ik had het niet zien aankomen en al helemaal niet verwacht. Philip Bailey, oud zanger van Earth, Wind & Fire, die uit het niets met één van de betere albums van dit jaar op de proppen komt. Want dat kan ik, eind oktober, wel met een gerust hart stellen. Een album dat is uitgebracht op…

Eigenlijk kondigde David Berman, de man achter Purple Mountains, het op het album dat in mei van dit jaar verscheen al aan. De cartoonist, singer-songwriter en poëet is niet meer. Op 7 augustus was het voor hem welletjes en stapte hij uit het leven. Een leven dat een te zware last voor hem was. Overigens hoor je de depressiviteit niet af aan de muziek. Maar wist bijvoorbeeld een Elliot Smith ook niet prachtige popliedjes te schrijven waarbij de zon acuut begon te schijnen?

Zo’n vijftien jaar geleden kocht ik het boek “De terugkeer van de mens – Uit de ban van het cartesiaanse denken”. Een boek met essays over waarden en normen. In het boek wordt onder meer “de macht van het getal beschreven”. Er wordt een tendens gezien dat er steeds minder “de diepte” wordt ingegaan met…

Hoog in de Oostenrijkse Alpen werd ik halverwege de jaren zeventig betoverd door de klanken van de jazztrompet van Miles Davis. Het vormde het startschot voor mijn zoektocht naar albums van verwante musici die op dit instrument hun magie bedrijven. In mijn uitgebreide verzameling neemt Enrico Rava al vele jaren een vaste plaats in. Samen…

Koos Gijsman, mede-recensent van deze site en één van Heavens hoekstenen, wist zijn waardering voor Matt Patershuk vorige cd te voorzien van gevleugelde bewoordingen. Zelf pikte ik diezelfde impulsen op dat moment nog niet op voor Patershuks muziek. Na twee à drie beluisteringen ontstond geen click, waardoor Same As I have Ever Been nooit serieus…

Waar ligt de grens waar folk zich ontpopt tot folkloristische proporties. Wanneer is, of wordt, muziek uit de Amsterdamse Jordaan van dusdanig proporties dat het gekenmerkt kan worden als authentiek of zelfs smaakvol. Zolang de muziek overeind blijft, en zich reduceert tot een nep geheel is er volgens mij niets aan de hand. Wellicht is…