Hoe je het ook went of keert, The Graceless Age is een buitengewone plaat. De eerste versie van dat album verscheen in 2012, en in 2013 werd de plaat na veel positieve kritieken nogmaals vrijgegeven, en met een extra nummer. Er kwamen ook versies met een bonus disc. John Murry heeft iets te zeggen, en…

Met een beetje fantasie kun je je mogelijk voorstellen dat het openingsnummer, House Carpenter, mij denken deed aan Jethro Tull, en daarmee doel ik op Ian Andersons zang in diens hoogtijdagen. Bij het tweede nummer maken we dan een kortstondige draai van 180 graden en zijn we aanbeland in bluegrass-land. Dit album geeft de indruk…

Ik ben veel oudere cd’s aan het herontdekken momenteel (wanneer dat überhaupt al mogelijk is vanwege dit warme zomerse weer). Weg van de waan van de dag graaf ik door mijn muziekverzameling. Ik vraag mij af waarom ik nog nieuwe cd’s koop, want er staat genoeg om de rest van mijn leven op te teren,…

Bob Franks carrière is niet serieus van de grond gekomen. Zijn ambities waren aanvankelijk hetzelfde als die van iedere beginnende muzikant. Paar jaar nadat hij terugkwam van Vietnam maakte hij voor het roemruchte Vanguard-label in 1972 zijn gelijknamige debuut, inmiddels digitaal geremastered. Bobs norse instelling en onverschilligheid resulteerden in een vroegtijdige contactbreuk. Zijn eigenzinnige karakter…

‘Kindness is my religion,’ zingt Oliver Wood in de openingssong op zijn solodebuut. Weliswaar solo, maar niet alleen, want een scala aan vrienden zijn komen opdraven voor het maken van Always Smilin’, in samenwerking met deze sympathieke Wood Brother. Als frontman van The Wood Brothers kun je gerust aannemen dat de uitvoerende stijl dicht ligt…

“She’s a perfect combination of very womanly emotions and girlish charms.” Zo omschreef Cassandra Wilson de in Estland geboren Susanna Aleksandra. Die typering is ‘spot on’. Beide kanten hoor je nadrukkelijk terug in de stem van de vrouw die vanaf haar geboorte is omringd door muziek. Haar grootouders zijn actief in de klassieke en jazzmuziek,…

Countrymuziek kent, net als ieder genre, zijn nuances. Ik kan lang niet alles verdragen wat aangeboden wordt, en dan ineens is er iets wat ik geweldig vind. Dat laatste geldt instant voor het album Vincent Neil Emerson. Een plaat die alle componenten bevat van een traditionele countryplaat. Er kan bij wijze van spreken niet genoeg…

Tim Buckley was één van mijn absolute muzikale helden, en is dat nog steeds. Ik leerde zijn muziek een paar jaar voor zijn dood kennen. Bekend was hij in die periode in Nederland nauwelijks. Wellicht al enigszins uitgerangeerd. Zijn vroege lp’s waren rond 1973 dan ook niet gemakkelijk te krijgen. De communicatieve mogelijkheden zoals we…

Soms heeft het zo zijn voordelen als de wereld even tot stilstand komt. Dat heeft de Nederlandse zangeres NinaLynn aan den lijve ondervonden. Corona en lockdowns hebben de muziekscene flink pijn gedaan, maar aan creativiteit valt nooit te tornen. Zo ook niet aan haar creativiteit. In de maanden dat ook zij noodgedwongen op zichzelf was…

Laat ik volstrekt open zijn. Mijn belangstelling voor traditionele Brits georiënteerde folk is de afgelopen jaren teruggeschroefd tot een summier pitje. Zoals ik het zie, een natuurlijke ontwikkeling. Mijn belangstelling werd naar andere, doorgaans verwante, genres getrokken. Ik werd bovenal een liefhebber van folkmuziek afkomstig uit Canada, gemaakt door musici als Stan, zijn broer Garnet,…

Of het Coronajaar daar nu mee aan heeft meegeholpen weet ik niet, maar ik raak qua smaak alsmaar meer gericht op de muziek en artiesten die ik al beluisterde tijdens mijn jeugd. Ik geniet weer volop van vroege Allman Brothers, om maar een voorbeeld te noemen. Er zal ongetwijfeld een reden zijn. Gelukkig blijven er…

Hoe evenaar je perfectie? Dat is een vraag waar The Band rond 1970 zomaar eens mee geworsteld zou kunnen hebben. Hun voorafgaande albums Music From Big Pink en The Band zijn namelijk ankerpunten in de historie van de americana en wisten sublimiteit te omarmen. Zo goed als deze twee albums werd het na de jaren…

Gevestigde namen van het americanawereldje blijven zich bewijzen. Leeftijd speelt daarbij nauwelijks een rol van belang. Ik denk daarbij niet alleen aan John Hiatt. Wat te denken van Jerry Douglas, en zijn waanzinnige staat van dienst? Hij werd genomineerd voor 32 Grammy’s, waarvan hij er 14 won. Hij verleende zijn diensten als gitarist annex dobrospeler…

Dirty Girl is gekozen als single, en is beschikbaar gemaakt vooruitlopend op de komst van het album Kings for Sale. Het zou niet mijn keus zijn geweest, aangezien ik dit het minste nummer van de plaat vind. Muzikaal wordt wel een aardig bluesy New Orleans-sfeertje gecreëerd, maar na één keertje beluisteren ben je klaar met…

Ad Vanderveen is volgens mij de meest productieve artiest die we rijk zijn. Met een zekere regelmaat verschijnen albums van zijn hand, en doorgaans niet de minste bovendien. Ik volg hem niet nadrukkelijk, terwijl ik dat zou moeten doen, want teleurstellen doet hij niet. Op Release maakt Ad een onverminderd geïnspireerde indruk. Niet vanwege een…