Wat was het mooi geweest wanneer vader en zoon een gezamenlijk album hadden gemaakt. De onderlinge relatie had zijn ups en downs gehad, maar de verhoudingen waren aanzienlijk verbeterd. Tijd kan relationele wonden helen zodat beide wederom naar elkaar toe hadden kunnen groeien. Wanneer een zoon niet beantwoordt aan de verwachtingen van de vader (en…

Slim Possibilities (Stockfisch) en Acrylic Teepees (Glitterhouse) liggen in 2021 welgeteld 25 jaar achter ons. Het was rond deze tijd dat ik zijn muziek leerde kennen. David Munyon was en is weliswaar een uitzonderlijk persoon, maar bijna niemand die zo volstrekt intens een nummer kon en kan uitvoeren als hij. Ik heb uitsluitend plezierige herinneringen…

Een eerste indruk kan soms een vertekend beeld geven. Bij Peach and Quiet vond ik de hoes ronduit lelijk. Dat de hand en de perzik qua afmeting niet in verhouding tot elkaar staan stoort mij. Anderzijds: het symboliseert wel het zachtaardige karakter dat je terugvindt in de muziek die dit duo ten gehore brengt. Heather…

Annamania, het nieuwe album van Anna Elizabeth Laube, is samengesteld uit nummers afkomstig van eerdere albums, aangevuld met drie nieuwe songs. Daar is een cover bij van Tom Petty’s Time to Move On, het nummer I’m Gone dat Anna Laube schreef voor de Netflix-serie ‘Locke and Key’, en tenslotte brandnieuw Jardim da Estrela, dat ze…

Niet al te gek lang geleden verscheen van Darrell Scott een innemende liveregistratie. De locatie van het optreden vond plaats in een kerkje te Jaroso, Colorado. Het spaarzame geheel was opgenomen en gemixt door Erick Jaskowiak. Diezelfde persoon was met zijn mobiele opnamestudio betrokken bij de opnames van Wealth of Sorrow in april 2019 (hetzelfde…

Rick Fines draait al jaren mee in de muziekbusiness van Canada, en heeft al diverse albums op zijn naam staan, zowel solo als in samenwerking met anderen. Evengoed kende ik hem niet. Het album Solar Powered Too werd mij getipt door een bevriende Canadese muziekliefhebber. Aanvankelijk was deze plaat bedoeld als een intiem album met…

In 2019 verscheen het album The Walk van Bonnie Bishop. Een relatief korte plaat, maar wel een die mij behoorlijk wist te imponeren. Uitstekende ter zake doende nummers maakten van die plaat een coherent geheel. Het beluisteren van Nellie Clay’s Oh America deed mij denken aan die plaat van Bonnie, kort maar aangescherpt tot het…

Laaiend enthousiast ben ik nooit geweest waar het the Drive-By Truckers betreft. Dat neemt niet weg dat ik best positief gestemd ben waar het hun nieuwste album betreft. Diep ontzag dat de heren nog steeds geïnspireerd muziek zijn blijven maken over de jaren heen. Het politieke klimaat van de afgelopen vier jaren en de daarbij…

In 2016 verscheen het album Boots No. 1: The Official Revival Bootleg. Ik vond die collectie nummers een werkelijk schitterende weerslag van demo’s en alternatieve versies uit Gillians beginperiode. De nummers waren veelal in uitgeklede basale versies. Geluidstechnisch klonk het echter superieur, welhaast beter dan de oorspronkelijke uitvoeringen. Het deed mij reikhalzend uitkijken naar Boots…

2020 was in meerdere opzichten een raar jaar. Ik kwam erachter dat werken vanaf huis voordelen heeft, maar ideaal bleek het allerminst. Thuiswerken duurt mij te lang. Je raakt daadwerkelijk geïsoleerd. Ook al ben ik van nature een eigenheimer, en zoek ik niet snel de gezelligheid op, ik ontdekte dat ik de anders zo vanzelfsprekende…

Dit idiote jaar zit er bijna op. Bijna tijd voor een nieuw hoofdstuk. Tussendoor eerst nog de feestdagen rond de kerst. De tijd waarin je beseft wat het betekent om familie en vrienden om je heen te hebben. En het is zeker ook een tijd waarin je stil staat bij mensen die er niet (meer)…

Koffie drinken met God. Waarom ook niet? God neemt tenslotte een omweg. Laat haar schepping even voor wat het is. Laat haar even in de steek. Het openings- en titelnummer van VanWycks derde album is het wonderlijke relaas over een bijzondere ontmoeting met een winkelende, vrouwelijke God die haar in een buurtwinkel aanspreekt omdat de…

Zowel het duo Kacy and Clayton als de Nieuw Zeelander Marlon Williams kunnen de meeste Americana liefhebbers niet ontgaan zijn. Aanvankelijk had ik wat moeite met de zang van Kacy Lee Anderson. Vooral tijdens een optreden te Paradiso raakte ik van mijn stuk, want haar zang klonk gewoonweg belabberd. Over de afgelopen albums ben ik…

Begin januari verschijnt een aangenaam lichtvoetige bluesplaat van The Bills. Ze introduceren deze release gelukkig terecht met de toevoeging “and Swing” om eventuele misverstanden te voorkomen. De Bills (Bill Booth en Bill Troiani) zijn twee Amerikanen die beide, jaren geleden, hun thuis vonden in Noorwegen. Hun wegen hadden weliswaar al meerdere malen gekruist, echter bij…